Neandertal que estás no fósil
Agora que estamos sos os dous.
Senta. Ponte cómodo. Queres tomar algo? Sírvete. Hai xeo na Antártida e auga no Sil. O whisky tardará uns miles de anos en se inventar.
Aquí deixamos que a froita apodreza. Fermente. É o noso xeito. Deixar facer. Non intervir.
Embriagamos con ela. Bebémola, quero dicir.
Sírvete ti mesmo. Que tal andas? Ben?
Aquí, lendo un pouco, non?
Ben. Ben. Iso está ben.
Xera ganancias ás fábricas de papel, aos oculistas. Xustifica a rede. É o noso pretexto para vivir. Oír e ser oídos. Escribir e ser lidos. E ler.
Se ti non estiveses lendo, para empezar eu non existiría. E iso é enormemente tiránico. Enormemente diabólico. Decatas? Nazo da túa necesidade de ler e morrerei cando te sacies. É algo que me pón un chisco nerviosa. Perdoa. É algo que me pón un chisco nerviosa.
Queres que che conte de min.
Con que propósito?
Ah, ben, paréceme ben. Queres que che conte de min para, nunha especie de bucle referencial, falar de ti. Explicar a túa presenza. Que é o que te engasta a este planeta que partillamos.
Se é que nos foi dado partillar algo. Read the rest of this entry »
No hay comentarios:
Publicar un comentario