Ábrelle a porta ó día

Que sería de min sen a presencia
da túa lene risa luminosa,
que sería de min sen a promesa
do teu corpo froital xa floreado.

Que sería de min sen os teus beizos,
dóce veleño antigo que me invade,
que sería de min sen os teus ollos
de noite aluarada e desmedida.

Que sería de min sen os teus rios,
sen o teu pozo fondo en que me afogo,
sen a túa fonte de auga sempre viva.

Que sería de min sen as túas mans
que me estremecen, que me queiman vivo;
que sería de min sen ti á beira.

DARÍO XOÁN CABANA, Ábrelle a porta ó día