Futbol y Literatura

En Fiebre en las gradas, Hornby refire a súa tumultuosa relación co fútbol e co seu equipo, o Arsenal londiniense. Cun entusiasmo contaxioso e a súa característica ironía, Hornby cóntanos o que ocorre cando un deixa que o fútbol dea contido a uns cuantos ocos que deberían estar ocupados por outras cuestións. Este adicto ao fútbol rexeita invitacións a vodas porque ese día o Arsenal xoga na casa, ou asocia a súa primeira gran ruptura amorosa á perda dun xogador emblemático do equipo.
Hornby interrógase na obra sobre a esencia desta obsesión e describe con humor en que consiste verdadeiramente ser seareiro dun equipo. Fiebre en las gradas é tamén unha lúcida radiografía das reviravoltas deportivas e sociais deste deporte e termina converténdose nunha sentida declaración de devoción e lealdade a un deporte, a un club e, sobre todo, á comunidade de sufridos seguidores que conforman a súa verdadeira esencia.
Unha das afirmacións que o autor nos da no libro é que os verdadeiros seareiros non elixen os seus equipos senón que son os seus equipos os que lles elixen a eles. O verdadeiro seareiro é un enfermo do seu equipo, e co seu mal vive sen posibilidade de saída, esclavizado por un calendario de competicións que marca as pautas da súa vida.
Nick Hornby, que se recoñece a si mesmo como un caso clínico e dos peores, dignifica ou, polo menos, resta dramatismo á figura do afeccionado compulsivo. Como supporter nunha illa longamente azoutada pola violencia hooligan, Hornby preséntase a si mesmo como un tipo normal, fanático do seu equipo pero á vez pacífico e racional. Isto é fútbol e só iso, aínda que, a súa influencia na vida do siaeiro pode ir moito máis alá do inicialmente imaxinable. Así, o autor define en varias ocasións a tan particular deporte como o gran retardante , que fai que a nenez máis irresponsable prolónguese máis tempo do aconsellable .Mentres se disputa un partido de fútbol, son un crío de once anos, proclama Nick resignado. Descobre ademais unha gran verdade o fútbol é un sustitutivo na vida do seareiro, capaz de ocupar durante longo tempo o sitio que outras cousas máis importantes (o amor, a amizade, a propia formación) deberían ter, até o punto de producirse unha identificación total entre o club e o siaeiro.