Tomas Tranströmer (Estocolmo, 1931). Escritor, poeta e tradutor sueco. Desde moi novo alternou o seu traballo de psicólogo coa escritura de poesía. Desde a publicación do seu primeiro libro, 17 dikter (17 poemas) en 1954, aclamado pola crítica, a súa produción creceu sen présa e sen pausa, á vez que a súa obra foi sendo traducida a distintas linguas; na actualidade os seus poemas poden lerse en máis de corenta idiomas. Xunto a Swedenborg e Strindberg, é un dos escritores suecos que máis influíu na poesía universal.
Tranströmer gañou os premios Bonnier de Poesía, o Premio Internacional Neustadt de Literatura, o Oevralids, o Petrach de Alemaña, e o galardón sueco do Foro Internacional da Poesía.
Tranströmer gañou os premios Bonnier de Poesía, o Premio Internacional Neustadt de Literatura, o Oevralids, o Petrach de Alemaña, e o galardón sueco do Foro Internacional da Poesía.
A academia sueca outorgoulle o galardón polo seu estilo sustentado no valor da palabra e na súa capacidade por crear unhas imaxes impactantes próximas ao surrealismo.
Fillo dun xornalista -que o abandonou cando tiña tres anos- e dunha mestra de escola, Tranströmer gañouse a vida como psicólogo en centros penais mentres elaboraba unha obra poética sen présa.
En 1990, Tranströmer sufriu unha hemiplexía que afectou á súa capacidade no fala pero que non lle impediu seguir escribindo. Dezaseis anos antes de que isto sucedese, o poeta previu o que ía ocorrer nun dos seus poemas máis sobrecolledores, Bálticos.
"Entón chega o derrame cerebral: parálise no lado dereito
con afasia , só comprende frases curtas,
di palabras inadecuadas.
Así non alcanzan nin o ascenso nin a condena.
Pero a música permanece, segue compondo no seu propio estilo".
«Os poemas de Tranströmer permítennos acceder ao máis profundo dunha imaxinación desbordante, admirable... Estes poemas móstrannos a un dos mellores escritores das últimas cinco décadas.»
The New York Estafes Book Review
«Hai poetas que nos fan máis intelixentes, máis espertos, que nos volven sutís ou sentimentais ou contraditorios. Tranströmer colócanos no mundo, niso que chamamos realidade e que se diferencia do realismo en que a realidade carece de sentido. Pero nos fai sentir fascinación por existir nel».
Carlos Pardo
El cielo a medio hacer
No hay comentarios:
Publicar un comentario