O pasado catro de marzo os alumnos e alumas de 2º ESO tivemos connosco a Marcos Calveiro, o autor de Palabras de auga.
Encargouse da súa presentación José Manuel López Varela que foi agasallado cun sonoro aplauso.
Comezou
a súa intervención cunha presentación coa que nos foi explicando polo
miúdo algúns dos aspectos tratados na obra. Por exemplo, contounos que
este libro nacera a raíz dunha imaxe que vira, na que unhas mulleres
lles quitaban o alimento ás formigas para alimentar os seus fillos, e
que iso o desacougara moito.
Falounos
dos nenos escravizados nas minas de coltan, das condicións infrahumanas
nas que se desenvolve o seu día a día para que nos poidamos cambiar de
teléfono móbil a cada pouco.
Tamén
dos nenos soldado e como moitos deles son obrigados a cometer tales
barbaridades que acaban por ser irrecuperables, como acontece con Numba,
un dos personaxes de Palabras de auga.
Relatounos
a longa viaxe ao longo de África que teñen que facer algúns para non
morrer de fame pero, ao chegar, a Melilla atópanse coas coitelas que
lles impiden o paso.
Soubemos
que a tribo do libro non é real, senón inventada polo autor, pero si os
costumes que aparecen reflectidos. Falounos dos masai, das súas
excelentes cualidades físicas e de como son os seus poboados.
Logo,
as rapazas e rapaces tivemos ocasión de formularlle as nosas preguntas
e aclarar algunha que outra dúbida. Confesounos que é unha persoa
completamente namorada do seu traballo, á que lle encanta ler e, como
non, escribir.
Considera
que a literatura infantil e xuvenil galega é a mellor de toda España e
está á altura de calquera literatura europea. Segundo el, autores coma
Xabier P. Docampo ou Agustín Fernández Paz abríronlle o camiño á
literatura galega e escritores novos coma el simplemente van detrás. Foi
unha grande honra para el que esta obra figure nas listas de honra do
IBBY.
Para rematar recomendounos ler un libro de Janne Taller, Nada, prohibido en moitos países. Haberá que lelo, ou vós que pensades?
Foi todo un pracer escoitalo e conversar con el. Moitas grazas, Marcos!
No hay comentarios:
Publicar un comentario