Eu son...

Se queres ser universal, fala da túa aldea

                                                                                                          León Tolstói

A exposición Eu son… naceu cun dobre obxectivo: por unha banda pretendía render homenaxe a Memorias dun neno labrego, obra singular na historia das nosas letras e, por outra, ofrecer un tributo aos nosos antergos, a todas aquelas persoas que teceron coas súas vidas os nosos presentes.

Galicia estivo chea de nenos e nenas labregas con historias sentidas que contar. As que aquí se recollen reflicten a vida da aldea, da escola, dos traballos do campo, da emigración, da represión, do amor, da ditadura… Esas historias de vidas anónimas forman parte do noso pasado e tamén do noso presente: elas son a nosa raizame e é de xustiza que non caian no esquecemento.

Velaquí as nosas memorias  que hoxe, máis ca nunca, convértense nunha sentida homenaxe ao creador de Balbino.