Jerome David
Salinger naceu en 1919 en Nova York, onde viviu a maior parte da súa vida. Un
desgraciado matrimonio cunha europea e a súa participación nalgunha das
batallas máis sanguentas da Segunda Guerra Mundial provocaron que o autor non
albergase sentimentos moi positivos sobre a súa vida. O resultado dese encontro
coa crueldade do mundo empurrouno a escribir O vixía no
centeo, publicado en 1951 e considerado o libro máis lido da historia
americana despois da Biblia.
Holden Caufield é
un adolescente rico que vai a unha prestixiosa escola en contra da súa vontade.
Ten unha visión moi particular da vida: cruel, falsa e aburrida. A morte do seu
irmán Allie deixa unha pegada inesquecible na súa alma. Séntese o peor membro
da súa familia. Rebélase contra o mundo exterior mergullándose nunha burbulla.
En realidade, o seu maior temor é deixar de ser un neno. Interésalle o mundo
adulto, aínda que o considera hipócrita. O feito de sentirse tremendamente
incomprendido lévao a marchar a Nova York fuxindo do internado do que foi
expulsado nun afán de coñecerse a si mesmo e ver a súa irmá Phoebe. Ela é a
única que ve máis aló das aparencias e quen consegue finalmente o
imposible: facerlle sentir a Holden que aínda hai alguén que o necesita.
O protagonista
sarcástico, rebelde, infantil e maduro, sensible, perspicaz, melancólico,
crítico, adolescente… condúcenos ata ese subterráneo Nova York da posguerra,
facéndonos ver que faltaban moitas luces para un mundo aínda en sombras. Holden
achégase ao corazón do deportista americano ao que só lle interesa a
popularidade e a relación sexual (Stradlater, o seu compañeiro de cuarto, porco
por fóra e por dentro, símbolo maldito da banalidade amorosa). Outros
personaxes son a típica moza bonitiña pero non moi lista (Sally) ou o nerd
rechazado por todos (Ackley, o rapaz tan laretas e arrogante como antisocial ).
Encaixa tamén no libro o lobo solitario ao que lle doe o mundo e rexeita
mesturarse nel, representado polo propio Holden. Aparecen o adulto hipócrita de
clase media (Maurice), a rapaza rara e intelixente, esquecida polo mundo (Jane,
o seu primeiro e único amor de verdade), os pais inconscientes dos problemas
dos seus fillos e, finalmente, os profesores que aplican o estipulado sen
contar coa aceptación do alumno. Holden admira o coñecemento pero non a forma
na que se presenta a educación, cre na relixión mais non nos intermediarios de
Deus... A súa visión da vida concorda co seu desexo de ser un vixilante eterno
de nenos aínda inocentes (coma Phoebe, súa irmá) para que xamais se
volvan hipócritas adultos. De feito, é un personaxe tan sensible, que sente
como un amante cortés buscando o amor como motor de todo ser humano. Porén, nel
a cousa tórcese e só consegue que o desprecen unha e outra vez. O amor de Holden
lévao continuamente ao desastre: agrídeo unha prostituta, a súa moza afástase
del, o seu amigo intenta liarse coa súa mellor amiga, seu irmán morre de
leucemia... O pobre Holden acaba trastornando a súa personalidade e odiando ao
mundo. Así, apártase de toda relación social, illándose nunha burbulla eterna
para contemplar o paso do tempo, intentando que o mesmo non pase por el e se
converta nun adulto máis.
En resumo, este
libro é unha marabilla escrita a base de palabras malsoantes, frases feitas,
epítetos e repeticións, mostra en si da capacidade de Salinger para converterse
por un tempo nun adolescente. A difícil vida de Holden presenta unha orde
impecable. É máis, para estar escrito nos anos cincuenta é unha obra tan real
que case podemos palpar o sufrimento do protagonista nun banco de Central
Park ou ir con el ó cine os domingos..
Esta obra
paréceme unha confesión apaixonada da transición entre a adolescencia á madurez
por un neno que só pide sobrevivir ao mundo.
Boa narración, bo tema, e un incríbel Holden Caufield.
Victoria Iglesias 1º
Bach C
No hay comentarios:
Publicar un comentario