OUTRA NOVA NARRADORA

Por se vos soupo a pouco o relato anterior, aí vai outro máis, creado tamén por outra alumna de 1º B ESO, neste caso por Vanesa Manteiga Souto.

TORMENTA NA MONTAÑA


Inverno, tormenta, tormenta na montaña de inverno.
Relampagos, truenos, medo...

12:30. Todos duermen, soa o teléfono, unha muller en camisón levántese para coelho, una llamada, silencio; outra chamada, silencio; un terceiro toque, silencio; e a muller colle o aparello e cae derribada no chan. Stance uñas risas macabras de fondo, non da montaña, non da casa, senón do teléfono, e sae por riba da mesa unha cobra, a mesma cobra negra e amarela que vira a muller antes de caer.
A familia da casa baixa ó sentir o golpe e ven saír unha pomba branca por unha ventá agora aberta que siempre está pechada. Fanlle a autopsia que desvela que a muller morreau pola trabada dunha cobra no lado dereito do pescozo.
Xa non hai tormenta, xa non hai tronos, se queda o medo...

02:45. Outra casa na montaña, soa o teléfono, un homme cruza o comedor cos ollos aínda pechados, una llamada, silencio; outra chamada, silencio; unha última chamada, e o home cae no chan. E outra vez unhas risas macabras de fondo, non da montaña, non da casa, senón do teléfono que ninguén descolgara...
Entón entre os sofás unha cobra amarela e negra sae reptando e unha pomba branca voa por una ventana abierta. O home morreu dunha trabada dunha serpe no lado dereito do pescozo.
Xa non hai tronos, e ata se poden ver as estrelas.

04:12. Unha anciá soa na casa, que esperta co timbre do teléfono, unha chamada, silencio; outra chamada, a muller senta na cama; unha última chamada e o teléfono deixa de soar. A muller cae na cama morta, e sae polo medio das sabas a serpe negra e amarela que xa antes viran dous cadáveres.

Xa é de día e os veciños deciden enterrar os corpos. Choros na casa, choros no tanatorio, choros na igrexa, choros no cemiterio...
Cando xa se dispoñen a meter as caixas nos nichos un home ve unha nota que di: “Vive a vida antes de que che morda a serpe”.
Tomando isto por unha broma macabra a xente decide volver ás súas casas.
Xa é tarde, case noite, e queda sobrevoando o eterno cemiterio a xa mencionada pomba branca. Mentres tanto unha serpe amarela e negra que xorde tras o portal do escuro recinto repta tras da xente...

Fin?