Cunqueiro:
Na cociña colgan os touciños, os xamóns, os lacóns, a cachucha, as orellas, o dente, o rabo. Está un home comendo unhas papas pola noite, ou tomando un caldo, e bótalle unha ollada a toda aquela colleita, e ao millor apetécelle un torrezno, e os millores torreznos son polo delgado i enfrebado, ou ao millor non, pro o ánimo descansa un pouco naquela abundancia, que é o compango de días que virán, e que pra moitos casáis labregos non é tal abundancia, senón a escasa carne cotián que amolece as berzas ou cimóns, as nabizas no seu tempo, e que cunhas patacas e unhas cuncas de leite fai almozos e ceas. Os torreznos máis sabrosos son os feitos nas brasas, non moi gordos, pro tampouco moi delgados, que entón tórranse e non teñen gracia. Un bó torrezno debe levare da pel e da parte na que traballóu o sal, que sempre fica algunha. Entre pan, apértase o torrezno, i...
Álvaro Cunqueiro, A cociña galega, Vigo: editorial Galaxia, 1973, p. 20-1.
No hay comentarios:
Publicar un comentario