Manuel Rivas converteuse en académico electo da RAG, logo de que así o decidise o Plenario da institución . O nome do xornalista foi proposto polos académicos Luz Pozo, Xosé Luís Axeitos e Víctor Freixanes para cubrir a praza vacante deixada por Camilo González Suárez-Llanos .
Manuel Rivas Barrós naceu na rúa Marola do barrio coruñés de Montealto en 1957 e é licenciado en Ciencias da Información pola Universidade Complutense de Madrid. Xornalista , desde os quince anos, colabora con diversos medios de prensa, radio e televisión: El Ideal Gallego, tamén participou cos seus artigos en revistas como Teima e Man Común e en A Nosa Terra. Cofundador da revista cultural Luzes de Galiza, na actualidade mantén unha columna semanal no xornal El País,boa parte das súas mellores reportaxes están compilados en libros é un conto , Toxos e flores , Galicia, o bonsái atlántico , Galicia, Galicia , Muller no baño (2004) e Unha espía no reino de Galicia Ademais, posúe unha extensa creación literaria en todos os xéneros literarios; novelas O lapis do Carpinteiro e Un millón de vacas; Os seus traballos poéticos están recollidos na antoloxía O pobo da noite tamen Do descoñecido ao descoñecido, Costa da Morte Blues e Mohicania revisada. O pasado mes de abril publicou o poemario A desaparición da neve, nas catro linguas cooficiales.; libros de relatos Que me queres, amor?, Ela, maldita alma , A man do emigrante , As chamadas perdidas
As súas últimas obras son O heroe para teatro; os libros arden mal ,novela, e os Grouchos , ensaio xornalístico. (2004). http://sarmientobiblioteca.blogspot.com/search/label/Os%20libros%20arden%20mal
http://sarmientobiblioteca.blogspot.com/search/label/Rivas
Páxinas
"Non hai ningunha lectura perigosa. O mal non entra nunca pola intelixencia cando o corazón está san"
Jacinto Benavente
Jacinto Benavente
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Neste blog utilizamos as imaxes con fins educativos. Se algunha delas estivese suxeita a dereitos de autor, pregamos vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.
Deseño logo: shouvas
2 comentarios:
Será o académico máis novo e o primeiro representante da denominada xeración dos 80 en acceder á institución con rango de numerario. Con anterioridade, fora elixido correspondente o poeta Ramiro Fonte -falecido o ano pasado-, pero este nomeamento ten un valor simbólico sen intervención real nas decisións académicas.
A entrada na RAG de Rivas -probablemente o escritor máis aprezado e admirado do panorama galego- dábase por segura pero non se esperaba que fose tan inmediata, como aconteceu recentemente coa elección da polifacética Margarita Ledo Andión. A cineasta, narradora, poeta e teórica da comunicación achegoulle á institución unha vertente até entón inédita na institución -a audiovisual-, aumentaba a presenza feminina e daba entrada a unha xeración de activistas que irromperon con forza na Cultura galega nos últimos anos do franquismo.
É por eses anos que se revelou un dramaturgo como Euloxio Ruibal, autor dun texto referencial dos escenarios -Zirandot- e elixido numerario no 2005. Se ben Ruibal (1945) pertence cronoloxicamente a unha xeración anterior, comparte con Margarita Ledo (1951) o mesmo momento de emerxencia pública e, en certo modo, representan traxectorias que transformaron a evolución dos seus respectivos ámbitos.
O caso de Rivas, o escritor galego de maior relevancia internacional, é diferente. O seu debut literario tivo lugar no 1980 con Libro do entroido pero non foi até primeiros dos noventa -e mesmo ate o século XXI- cando a súa obra acada un status incontestable. O seu perfil como activista encaixa cunha liña onde o compromiso ecolóxico se funde co político -militou en Esquerda Galega- e o periodístico, creando unha figura socialmente paradigmática das últimas décadas. En Rivas conflúe, ademais, a vertente dun nacionalismo galego de radical amabilidade cunha herdanza de corte alternativo que o coloca -por vocación e experiencia persoal- na bagaxe de poetas como Lois Pereiro. Esta característica convérteo tamén nun nome singular dentro da súa propia xeración dos 80, que por fin acada con el presenza na RAG.
A Real Academia Galega (RAG) mantén un equilibrio case salomónico entre as distintas xeracións. Se ben dominan os membros nacidos nos anos trinta, tampouco é menor a representación dos nacidos nas décadas anteriores, empezando por Francisco Fernández del Riego, próximo xa aos 97 anos. Del Riego é o único presidente da institución que "saíu vivo" do cargo e o únicio tamén que está na súa cadeira desde o franquismo: foi elixido no 1960 a proposta de históricos como Ramón Otero Pedrayo ou Sebastián Martínez-Risco.
El é o de maior idade pero cerca lle anda tamén Xaime Illa Couto (1915) -o patriarca de Galaxia- e Domingo Gil Merino, nacido no 1916 e académico desde 1975. Río Barja é do 1919. Un pouco máis alá, están Luz Pozo Garza -naceu no 1922 e ingresou no 1996- e Olga Gallego -naceu no 1923 e é académica desde a súa elección no ano 1986.
Comparado con eles, Xesús Alonso Montero e Xosé Neira Vilas (ambos do 1928) con case uns rapaces.
Na década dos trinta, dominan os nomes que protagonizaron boa parte da renovación creativa da posguerra e que, de feito, dominan a academia, comezando polo seu presidente, Xosé Ramón Barreiro, nacido no 1936. Duns anos antes son a poeta Xohana Torres (1931), o arquitecto Andrés Fernández-Albalat (1934), os poetas Salvador García-Bodaño e Ramón Lorenzo (1935), Xosé Luís Franco Grande e Xosé Luís Méndez Ferrín (1936).
O teólogo Andrés Torres Queiruga (1940), o edafólogo Francisco Díaz-Fierros (1941), o filólogo Antón Santamarina (1942), Xesús Ferro Ruibal (1944) e Euloxio R. Ruibal e Xosé Luís Axeitos (1945) naceron nos corenta, a década menos representada significativamente na acadamia.
Despois das xeracións dos trinta, as dos nacidos nos cincuenta son os que posúe maior peso na institución, sobre todo porque é neste grupo onde conflúen nomes claves doutras institucións nacidos todos no 1951: o historiador Ramón Villares, presidente do Consello da Cultura Galega (CCG); Víctor Fernández Freixanes, director da editorial Galaxia e presidente da Fundación Otero Pedrayo, e o filólogo Manolo González, director do Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades, os seminarios de Sociolingüística e de Lexicografía da RAG e o Servizo de Terminoloxía de Galicia. Deste mesmo ano é Margarita Ledo Andión.
Do ano 1952 son Rosario Álvarez -directora do Instituto da Lingua Galega-, o catedrático Francisco Fernández Rei e o escritor Darío Xohán Cabana. Máis novo aínda é Manuel Rivas (1957) e, de momento, non existe ningún representante dos nacidos nos sesenta.
Publicar un comentario