Na miña casa hai mulleres cangrexo.
Van cara atrás cara ao futuro.
As mulleres xarda saltan brillando
na alfombra do vestíbulo.
Tede coidado onde poñedes os pés.
Na biblioteca a xente insecto agarda en siléncio
entre os fieitos oxidados e debaixo das cortizas
dos carballos: nas enciclopédias, as mulleres formiga;
nos albums de fotos, os homes grilo.
As moscas poñen ovos nos xornais.
Os homes garza e grou pasan cara ao sul
rozando a lámpada azul do corredor.
A muller corzo sobe entre os toxos
ao respaldo do sofá verde.
Podedes ver no espello bucear as mulleres lontra.
1 comentario:
No balcón do Ézaro, o pobo dos xabaríns come
as camélias vermellas.
Eses ruídos na tuberias do baño
son dos homes congro.
Encina do armário agardan os homes lagarto.
As mulleres anguia, no tellado.
O rio das mulleres salmón nace no edifício de enfrente.
No portal agardan os cabaliños do mar
do Grove; os arroaces, no cine;
os lobos, na floristeria; as mulleres pega, no cíber da esquina.
Cando chego de noite traio boas notícias
de todo o país.
Somos máis do que pensabamos.
Tamén os homes mascato e as mulleres besta
están con nós.
E nos camiños agardan as mulleres ourizo
e as barbantesas.
Acariño a muller curuxa que pousa no meu ombro.
Mirando a chama azul do gas hai unha muller corvo.
A xente vagalume abre-me o camiño
pola fraga e as dunas.
As mulleres arao e os homes corvorán
fan-me sítio na cama. Hoxe soñaremos xuntos.
Somos miles. E xuntamo-nos.
E mañá cando saia o sol...
Mañá sairemos ás ruas.
Publicar un comentario