Vento Lois

   

          TRANSMIGRACIÓN

Esta enerxía xa non vai ter fin

non foi creada nin será destruída.

Irá ocupando diferentes vidas,

transformándose en emocións alleas

situadas noutros corpos paralelos,

en simultáneas procesións

sen pausa.

Nun cálido universo apaixonado

voume dosificando con usura,

ata que chegue a hora de voltar,

canso e feliz,

ó punto de partida.

           Lois Pereiro: Poesía última de amor e enfermidade (1995)