VENTO LOIS

Poema a Ánxel Fole

E líquidos telúricos, a terra

que se soña a si mesma e se fai 

lenda.

O murmurio invernal

o vran no voo das vésporas ó sol 

e o lume coa viciosa liturxia do candil 

sombras letais 

na quente perspectiva das lareiras 

cerimonia das intrigas da infancia 

Algo para crer algo auto de fé.

Terra e máis terra brava brava 

mais maina e cruel 

violenta, visceral,

secreta, infame, inmemorial, 

amada, fole, a terra 

anxel, fole e a morte

a morte anxel a morte 

en ti 

the end.

                                            PEREIRO, Lois: Poemas 1981/1991. 

                                                                Compostela, Positivas, 2010 ( 2ª ed.)

.