Concurso "Quen son estas mulleres?"

 IRENA SENDLER

(1910-2008)

   Coñecida como «O Anxo do Gueto de Varsovia», foi unha enfermeira polaca que durante a II Guerra Mundial, e arriscando a súa propia vida, axudou e salvou máis de 2.500 nenos xudeus practicamente condenados a ser vítimas do Holocausto.

   En 1942 os nazis crearon un gueto en Varsovia, e Irena, horrorizada polas condicións en que se vivía alí, uniuse ao Consello para a Axuda de Xudeus, Zegota. Pronto se puxo en contacto con familias ás que ofreceu levar os seus fillos fóra do gueto. Pero non lles podía dar garantías de éxito. O único seguro era que os nenos morrerían se permanecían nel. Moitas nais e avoas eran remisas a entregar os seus nenos. Algunhas veces, cando Irena ou as súas rapazas volvían visitar as familias para intentar convencelas, encontrábanse con que todos foran levados ao tren que os conduciría aos campos da morte.

   Ao longo dun ano e medio, ata a evacuación do gueto no verán de 1942, conseguiu rescatar máis de 2.500 nenos por distintos camiños: comezou a sacalos en ambulancias como vítimas de tifo, pero pronto se valeu de todo tipo de subterfuxios que servisen para escondelos: sacos, cestos de lixo, caixas de ferramentas, cargamentos de mercadorías, bolsas de patacas, ataúdes... Nas súas mans calquera elemento se transformaba nunha vía de escape.

   Os nazis souberon das súas actividades e Irena Sendler foi detida e torturada pero negouse a traizoar aos seus colaboradores ou a calquera dos nenos ocultos. Foi sentenciada a morte. Mentres esperaba a execución, un soldado alemán levóusea para un "interrogatorio adicional". Ao saír, berroulle en polaco " Corra! ". Ao día seguinte achou o seu propio nome na lista dos polacos executados. A Zegota lograra deter a execución subornando os alemáns, e Irena continuou traballando cunha identidade falsa.

   Os nenos só a coñecían polo seu nome clave Jolanta. Pero anos máis tarde, cando a súa foto saíu nun xornal logo de ser premiada polas súas accións humanitarias durante a guerra, un home a chamou por teléfono e lle dixo: "Recordo a súa cara, vostede é quen me sacou do Gueto. " E así comezou a recibir moitas chamadas e recoñecementos.

   Foi candidata ao Premio Nobel de la Paz en 2007, aínda que finalmente non resultou elixida. Non obstante, foi recoñecida como Xusta entre as nacións e outorgóuselle a máis alta distinción civil de Polonia: a Orde da Aguia Branca (Order Ora Biaego).

 Luísa Villalta 

            (1957-2004)

Luísa Villalta Gómez naceu na Coruña  o ano 1957. Estudou na Universidade de Santiago de Compostela e alí licenciouse en Filoloxía Hispánica e en Filoloxía Galego-Portuguesa. Dedicou parte da súa vida profesional á docencia da Lingua e Literatura Galegas no ensino secundario. Combinou a docencia coa música xa que tamén  era titulada superior en violín.

Formou parte da Xove Orquestra de Galicia e da Orquestra de Santiago de Compostela. Foi unha escritora prolífica e versátil, autora de poesía, narrativa, ensaios, pezas dramáticas e textos xornalísticos en lingua galega.

A súa experiencia musical, sen dúbida, influíu na súa creación literaria. Paralelamente á súa traxectoria como autora, desenvolveu unha intensa actividade cultural. Participou en seminarios, en recitais de poesía, deu conferencias e colaborou nunha chea de publicacións periódicas, como Man Común, A Nosa Terra, Festa da Palabra Silenciada, etc. En moitas destas colaboracións podemos percibir a personalidade de Luísa Villalta e a súa consciencia social, de modo particular nos artigos publicados entre os anos 2002 e 2004 en A Nosa Terra, compilados no Libro das colunas (2005). Sensíbel e contundente, puña en evidencia a hipocrisía política, denunciaba os valores e a apatía dunha sociedade ferozmente capitalista ou criticaba os responsábeis dos desarranxos sociais, sempre do lado das persoas máis desfavorecidas e nun ton construtivo. Na súa obra tamén estivo presente a consciencia de ser muller, de vivir nunha sociedade onde os homes e as mulleres están marcados de maneira moi diferente polo feito de selo.

A morte chegou para Luísa Villalta dun modo inesperado, o 6 de marzo de 2004, sendo profesora do IES Isaac Díaz Pardo. Tiña 46 anos e unha vida chea de ocupacións, proxectos e esperanzas.

ADELE

(1988)

Adele Adkins nación en 1988 na cidade británica de Tottenham. Adícase a canción dende moi nova movida pola súa admiración polas Spice Girls. En maio de 2006 graduouse da escola de artes BRIT School, onde estudou tamén Amy Winehouse. O seu álbum debut, "19", lanzado en 2008, chegou a alcanzar os catro discos de platino no Reino Unido. Durante ese ano e o seguinte realizou unha exitosa xira polos Estados, Europa e Asia co tour "An Evening with Adele", que se prolongou máis dun ano. O seu segundo álbum titulado "21" lanzouse en 2011; nel nótase a influencia da música country que coñeceu durante a súa longa xira por Estados Unidos. Foi o condutor do autobús quen a facía escoitar a música do seu Nashville natal. Ese album foi un completo éxito. Para promovelo comezou a xira mundial Adele Live con máis de 50 concertos programados nos Estados Unidos e Europa. En 2012 foi a gran triunfadora dos premios Grammy; durante a gala Adele volveu cantar tras someterse a unha operación de garganta que a mantivo afastada dos escenarios varios meses. Entre os premios concedidos destacan o de mellor álbum, a mellor canción e á mellor letra de 2011 -grazas a 'Rolling in the deep'- e a mellor actuación solista.