Na catedral do abrente
hoxe casan os paxaros,
con nubes de neve e ouro
está o ceo engalanado.
Ficou o día ancorado
na ría donda do ceo.
Os roibéns soben no lonxe
como rosarios de incienso.
O xantar do casamento,
roibo, na palma da man
das eiras madrugadoras
xa está arranxado no val
Vai tocando polo campo
a sua zanfona o rego
e canta o vento nas farpas
sonorosas dos piñeiros.
O campo as montañas ruzas
envolve en capa pluvial
co hisopo do sol mollado
dálles a beizón nupcial.
Do casebre nugallán
soben os vivas dos galos
e na festa desta noite
estrea un luar o campo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario