Blog da Biblioteca do IES de Curtis: Narrativa Proust
Mostrando entradas con la etiqueta Narrativa Proust. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Narrativa Proust. Mostrar todas las entradas

6/4/09

Lendo /Lido


Corredores de sombra fala dun esqueleto descuberto nunhas obras de restauración do pazo pertecente á familia da narradora. E ainda que o final adiviñase sen problemas deseguida, a lectura é agradable e manten o interés hasta o final .Ten un desenvolvemento perfecto, silandeiro, coma as tardes que pasa a protagonista no seu mirador, en silencio, lendo. Case semella que estamos vivindo todo canda ela.Agustin Fernandez Paz fai sempre unhas personaxes estupendas. Ainda que os seus libros son curtos, sabe que rasgo de identidade dar a coñecer en cada intre para que asi nós sexamos os que adiviñemos o resto. Igualiño que coma cando se coñece a alguen.Isto provoca que cando rematamos o libro, os botemos a faltar.E bueno, este libro cumple con todo iso, claro. Ademais de tratar os segredos de familia, o madurar dunha rapaza, as vidas nos pobos, a Guerra Civil, as tradicións…

La magdalena de Proust



[…] En cuanto reconocí el sabor del pedazo de magdalena mojado en tila que mi tía me daba (aunque todavía no había descubierto y tardaría mucho en averiguar el por qué ese recuerdo me daba tanta dicha), la vieja casa gris con fachada a la calle, donde estaba su cuarto, vino como una decoración de teatro a ajustarse al pabelloncito del jardín que detrás de la fábrica principal se había construido para mis padres, y en donde estaba ese truncado lienzo de casa que yo únicamente recordaba hasta entonces; y con la casa vino el pueblo, desde la hora matinal hasta la vespertina y en todo tiempo, la plaza, adonde me mandaban antes de almorzar, y las calles por donde iba a hacer recados, y los caminos que seguíamos cuando hacía buen tiempo. Y como ese entretenimiento de los japoneses que meten en un cacharro de porcelana pedacitos de papel, al parecer, informes, que en cuanto se mojan empiezan a estirarse, a tomar forma, a colorearse y a distinguirse, convirtiéndose en flores, en casas, en personajes consistentes y cognoscibles, así ahora todas las flores de nuestro jardín y las del parque del señor Swann y las ninfeas del Vivonne y las buenas gentes del pueblo y sus viviendas chiquitas y la iglesia y Combray entero y sus alrededores, todo eso, pueblo y jardines, que va tomando forma y consistencia, sale de mi taza de té […]

(Marcel Proust, En busca del tiempo perdido: Por el camino de Swann)

Neste blog utilizamos as imaxes con fins educativos. Se algunha delas estivese suxeita a dereitos de autor, pregamos vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.



Deseño logo: shouvas