CHEGOU O ENTROIDO...

Máster Chef Curtis

Este ano ao habitual Concurso de Peperetadas vén de sumarse un de Videorreceitas co que o ENDL de Curtis te convida a celebrar o Entroido. Participa!

 

A alta cociña chegou a Curtis. Se queres que o teu bo facer culinario sexa proxectado no patio cuberto e reciba un premio, pon o mandil, elabora a túa mellor receita de Entroido, grávaa co móbil e preséntaa no seminario de galego ou na secretaría do centro antes do 13 de febreiro. 

 

BASES

1. O concurso está aberto a toda a Comunidade Educativa: alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente. 

2. Poderase concursar de xeito individual ou en grupo e o número de receitas que se poden presentar a concurso é ilimitado.

3. Os vídeos deben ser orixinais, gravados na máxima resolución e calidade posible e cunha duración máxima de 4 minutos.

4. Os formatos aceptados son AVI e MP4.

5. Valorarase:

    - O bo humor dos participantes

    - A calidade do vídeo

   - A claridade da explicación

6. Se houber un número de participantes axeitado, as receitas proxectaranse no patio cuberto durante a celebración do Entroido. 

7. Haberá un único premio. O cociñeiro ou cociñeira que resulte vencedor será agasallado cun lote de utensilios de cociña e o bocata, con consumición, durante quince días na cafetería do centro!

Entroido 2014

Entroido 2014 no IES de Curtis from Curtisbiblio on Vimeo.

Tourilandia : Videoclip 'Ai si me opero'

Propias deste tempo de Entroido, tal e como  demostramos na festa do pasado venres,  son as versións de cancións coñecidas con novas e ocorrentes letras. Aí vai unha mostra chea de humor, mais non exenta de crítica.



ENTROIDO

Entroido 2010-11 IES de Curtis

View more presentations or Upload your own.

Festa do Entroido

Entroido

View more presentations or Upload your own.

A riqueza do entroido galego

Uploaded on SlideServe by Curtis | Upload your own presentation

A RIQUEZA DO ENTROIDO GALEGO

En Ourense, o Entroido espállase por diferentes municipios, cada un coas súas propias características. Os máis populares son os do chamado “Triángulo máxico” composto polos concellos de Xinzo de Limia cunha arraigada historia, Laza, e Verín, pero non debemos de esquecernos doutros como son os de Boborás, os de Maceda, Viana do Bolo, Vilariño de Conso, Allariz, Sarreaus, Castro Caldelas, Bande tamén dentro de provincia de Ourense. Todos eles gozan dunha gran oferta nestas datas para que ninguén coñeza o que é o aburrimento, un calendario que recolle tódalas festas nestas datas relacionadas có Entroido na provincia de Ourense.

Por un lado temos é o traxe típico das “Pantallas” en Xinzo. Este consta duns calzóns e camisa branca; na cintura levan un tipo de faixa de cor vermella, e unha capa da mesma cor, e nas pernas unhas polainas negras. Por riba da faixa, levan unhas pequenas campás ou chocas, que fan soar xunto coas vinchas infladas que levan nas mas o mesmo tempo que van correndo polas rúas de Xinzo. A cara lévana cuberta cunha máscara típica da zona, e personalizada.

En Laza, os representantes do Entroido son os chamados Peliqueiros. O seu traxe é moi elaborado e a tradición conta que pasa de pais a fillos, non se pode ser Peliqueiro sendo de fóra. Levan uns calzóns brancos e por riba uns pololos de volantes de encaixes. Levan chocas, para pegarlle a todos aqueles que se lles interpoña no seu camiño, e levántanlles as saias as mulleres. Pódese dicir que é unha tradición moi animalizada.

En Verín podémonos atopar cos“Cigarróns”. Podemos ver como se asemellan os Peliqueiros de Laza na súa forma de vestir; e tamén na forma de celebrar estas festas. Estes parten o domingo corredoiro; é unha festa na que se mestura a música, a tradición, a troula e a boa gastronomía, podendo degustar o “lacón con grelos”, “o cordeiro”, “o cabrito”, “a torta Cigarrón”, “a rosca”...

Outros son os “Boteiros” de Vilariño de Conxo, moi semellantes os de Viana e Manzaneda, de feito denomínanse de igual xeito. O seu traxe é moi peculiar, consta dunha camisa branca cunhas tiras de tea de diferentes cores que van facendo figuras xeométricas, os pantalóns son de cor vermello cuns flocos. A súa máscara está feita de madeira de bidueiro pintada de negro e vermello. Neste concello lévanse a cabo unha serie de actividades para gozar do temo de lecer dun xeito diferente. Ademais de poder degustar uns exquisitos pratos típicos da zona; o mesmo tempo que se pode gozar dos seus encantos naturais.

Por outra banda temos aos Vergalleiros de Sarreaus, cuxo Entroido tamén é de moita sona na provincia e fóra dela. A súa máscara é moi significativa, pois diferenciase moi ben das outras, igual que o traxe. A máscara é branca con motivos negros, e cuns adornos cunha especie de cornos sobresaíntes cara a arriba. Neste concello tamén podemos gozar de moi boa comida como é o “porco asado”, especialidade da zona, e de exquisito gusto.

Por outra banda, hai que destacar aos Felos de Maceda, dos que se pode dicir que son os máis ancestrais da provincia, contando cunha gran historia as súas costas. O seu traxe é moi parecido aos dos Peliqueiros en Laza, diferenciándose por exemplo na cor das medias, que neste caso son negras, entre outras. As máscaras son talladas en madeira cocida e lata pintadas, e nunca se lle pode quitar a ningún Felo, nin sequera se lle pode tocar. Este traxe a igual que moitos outros son signo de virilidade e só poden levalos os homes solteiros, antigamente non se lles permitía as mulleres levalos aínda que hoxe por hoxe si as hai.

Tamén en Allariz, podemos atopara un dos entroidos máis coñecidos e característicos da provincia de Ourense. Os seus personaxes principais son os Charrúas, un personaxe un tanto estraño xa que non se atopan antecedentes históricos por escrito. Non teñen un traxe específico como ocorría nos outros concellos. Póñense calquera roupa, pero iso si de moito colorido, chocas, vergallo, e unha monteira ou pelica. Dise deles que ían polos pobos e casas pedindo viño e chourizos.

En Castro Caldelas, tamén teñen moita sona as súas festas de Entroido. O personaxe central son os chamados “Irrios Peliqueiros”. A súa vestimenta difire moito dos anteriores, veste cunha especie de traxe cunha máscara de madeira dun home con barba, e nas mans leva un pau e unha correa de pel de ovella. E como ocorre na maioría dos demais personaxes, o resto da xente debe obedecerlle e gardarlle respecto.

En Bande tamén se celebran esta datas tan sinaladas e importantes na provincia de Ourense, aínda que esta tradición estase aínda a recuperar despois de 60 anos. Os personaxes centrais son os “Troteiros” A súa indumentaria non ten nada de especial, é moi sinxela, uns unha sabana, outros cunha camisa e pantalón branco; unha carauta feita de cartón cunhas campaíñas ao redor, outros tapan a cara cuns tapetes feitos na casa, e uns sombreiros adornados con espellos e postais, para protexerse do mal de ollo. A característica mais especial é que levan un pau na man e vanse metendo cos vellos e mulleres que va atopando no seu camiño.

En Salvador de Bahía

De todos os entroidos de Brasil hai que atender ao de Salvador de Baía. É o que grazas ao sentimento dos bahianos, a súa oposición á mercantilización do entroido, mantivo case intacto o seu carácter. Ademais, o que Baía sexa a cidade musicalmente máis avanzada e importante de Brasil fai que este seis días, onde non hai outra cousa máis que música e baile nas rúas, sexan a manifestación máis autentica do espírito dos entroidos brasileiros. Os Blocos son as grandes atraccións do entroido. Son moito máis que simples grupos musicais para os bahianos, debido á implicación dos máis importantes na mellora das condicións sociais e culturais dos máis pobres. Hai dous tipos de grupos musicais:

-Os Blocos Afro, baseados en grandes grupos de xente tocando tambores acompañados por cantantes que van encima de camións con equipos de son. O primeiro foi Filhos de Gandhi (fundado en 1949), os seus 6000 membros convertidos nun río de branco e azul (a cor do seu uniforme) entre o resto de participantes do entroido é algo que non debes perderche. Entre os Blocos Afro recentes os máis coñecidos son Olodum, Muzenza, Malé Debalé e Ilé Aiye, é todo un espectáculo cando estes últimos salguen da súa base en Ladeira du Curuzu no distrito de Liberdade.

-Os tríos eléctricos son bandas de dez músicos que van subidos en camións equipados con sistemas de son que esnaquizarían calquera medidor de decibeis. Tocan cancións influenciadas polos Blocos Afro e móvense a paso de caracol polas rúas arrastrando a unha chea de xente. Cada Bloco Afro e trío eléctrico leva o seu propio uniforme e o seu persoal de seguridade para que os membros dos blocos poidan bailar con tranquilidade.

Carnaval Parintis

Alô, você, alô do boi-bumbá
Vem salgueirar, vem salgueirar, vem salgueirar
Vem garantir, iô-iô, vem caprichar, iá-iá
A lenda viva do folclore está no ar
São dois pra lá (ê Boi!)
São dois pra cá...
Dança nativa dos Parintintins
Que maravilha, explosão na ilha dos tupinambás
Mostrando para o mundo inteiro
Hoje o meu Salgueiro é folclore popular

Bate tambor, cunhã-poranga, é puro fogo no ar
Gira meu boi, meu boi-bumbá
Um lado azul, outro vermelho, as cores do festival
É garantido, é caprichoso, o carnaval

Um duelo na floresta
Veio de longe o meu boi-bumbá
Entre rituais nativos
Magias e lendas ao som do tamurá
Este é o Brasil cultural, raça mestiça e amor
Mostrando o seu visual no carnaval
Nossa cultura é assim, o nosso povo é de fé
Vem pro Salgueiro se banhar de axé

Eu sou um índio e só sei amar
Uso arco e flecha, na cabeça um cocar
Banho de cheiro de patchuli
Olha o Salgueiro na Sapucaí

Receta peruana; Gelatina de pata

La gelatina de pata es un dulce propio de la región de Junin.
RECETA
Las patas de la res se hacen hervir por varias horas para sacarle la sustancia gelatinosa, se endulza con chancaca, agregar canela, clavo de olor y vainilla. Se llenan los vasos o pirex gelatineros hasta que cuajen al día siguiente (se puede añadir en este paso, una o dos hojas de colapez). Encima se le espolvorea un poco de canela molida.

Canción de Carnaval de Apurimac

Yau yau puka polleracha
yau yau grosella rebozo
imata ruranki saray ukhupi
wikuña punchitu
maqtachaykiwan.
Mamaykimanmi willaykamusaq
taytaykimanmi willaykamusaq
llapa sarallay chaqosqaykita
seda pañuelo maqtachaykiwan

Juanes de Yuca.

En la gastronomía peruana, encontramos este postre consumido, entre otras épocas en Carnaval
INGREDIENTES
 Un kilo de yuca
 1/2 kilo de paiche u otro tipo de pescado seco salado
 1/8 de culantro licuado
 50 gramos de manteca
 Una cebolla picada
 12 hojas de bijao
 sal, Pimienta y comino al gusto
 Una cucharada de ajos
PREPARACIÓN
Remoja el paiche de un día para otro , después escúrrelo y cocínalo en agua, una vez listo córtalo en seis porciones. Aparte pela y ralla las yucas, coloca la ralladura en un paño limpio y escúrrelo todo el jugo. En una olla calienta la manteca y frie la cebolla , el ajo y sazona con sal , comino y pimienta. Una vez dorado agrega el culantro y fríe hasta que seque un poco, agrega la yuca y cocina removiendo hasta que espese. Por cada juane coloca dos hojas de bijao previamente soasadas, en forma de cruz. Pon sobre las hojas una porción de masa de yuca y en el centro de ésta un pedazo de pescado, envuélvelo y átalo. Pon todos lo juanes en una olla con agua hirviendo y cocínalos durante 30 minutos. Una vez listo, sirvelo con una salsa de cebolla o su ají de cocona

O Entroido de Xinzo

Hoxe en día, o entroido de xinzo de Limia conta co ciclo máis longo de España e un dos mais longos do Mundo posto que dura 5 semanas: Domingo Fareleiro, Domingo Oleiro (celebracións exclusivas desta vila), Domingo Corredoiro, Domingo, Luns e Martes de Entroido e Domingo de Piñata. Na zona de Laza celébrase tamén o Luns de Farrapos onde se convoca na praza unha guerra de trapos empapados ou embarrados, ao xeito dunha guerra de tartas, de todos contra todos. Unha vez terminada, os participantes nútrense coa tradicional "cachucha", "bica" e "licor café".

Entroido, Curtis 2009

Chico Buarque de Holanda

Quién me ve siempre, parado,
distante, creyendo que no sé bailar,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval;
sólo estoy viendo, sabiendo,
sintiendo, escuchando y no sé bailar,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval.
Veo las piernas de porcelana
de la chica que pasa y no puedo tocar,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval;
cuánto tiempo hace que deseo su beso
mojado de maracujá,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval.
Y el que me ofende humillando, pisando, pensado
que voy a aguantar,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval;
y el que me ve apenado en la vida
pensando que todo me da igual,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval.
Veo la aurora del día, surgiendo,
pidiéndole a todos cantar,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval;
tengo tanta alegría, trazada, escondida, que quiero gritar,
me estoy guardando para cuando llegue el carnaval

Carnaval, Jairo Guzmán

Este carnaval
ganó la batalla
esparció espigas
del oro del trigo intangible
que reluce entre lo que no se ve
¿Qué no se ve?
El fotógrafo
Digamos que no se ve
el sonido del verde
excepto si percibes su olor
El óleo verde huele a trementina
y el verde ¿a qué huele?
Si vamos por las rutas del verde
volvemos al carnaval
Eso es posible por la incesante necesidad
que el verde tiene del rojo
En este carnavalel sacrificio consiste en derramarla leche del misterio en los pechos de los niños asesinados
A este carnaval sólo asisten las huestesde los Libertinos del Rayo danzantes al ritmo de la palabra no dicha sólo aprehensible por el eros de los objetos
Y la música todo lo conectaa partir de abismos de silencio que todo lo pueblan para que el ruido dance y sea la músicade lo que se desvanece por fricción pero que resucita en roce universal
En este carnaval la música es médula y el alcohol una doncellita de oro a quien no la salpica la sangre de los masacrados sino el polvo solar del delirio
Para este carnaval sus nociones son dadas viviendo en las moradas del relámpago donde canta la espiga del oro imposible
Serás guerrero cuando veas fluir el oro de las lágrimas

Entroido de Elina Wechsler

O Entroido estoupa en cores
Un home baila ca morte no centro da pista,
leva nos brazos un esqueleto e todos miran, ríen e sospeitan.

El Carnaval. Bécquer

Asegúrase que con la cara tapada se descubre más fácilmente el corazón y que a favor de la careta es lícito en estos días decir todo género de claridades. Si como es verdad lo primero, lo fuera también lo segundo, con qué gusto nos envolveríamos en un portier, nos pondríamos aunque no fuese más que la mano por delante de los ojos, y fingiendo la voz para que el señor Bugallal no nos conociese, le daríamos una broma a alguno de los hombres que ocupan el poder…”

Carnaval. Ruben Dario

Musa, la máscara apresta,

ensaya un aire jovial y goza y ríe

en la fiesta del Carnaval.

Ríe en la danza que gira,

muestra la pierna rosada,

y suene, como una lira, tu carcajada.

Para volar más ligera ponte dos hojas de rosa,

como hace tu compañera la mariposa.

Y que en tu boca risueña,

que se une al alegre coro,

deje la abeja porteña su miel de oro.