Hoxe
cúmprense 100 anos do nacemento de Albert Camus (Mondovi,
Alxeria, 7 de novembro de 1913 - Villeblevin, Francia, 4 de
xaneiro de 1960), novelista, ensaísta e dramaturgo francés,
considerado un dos escritores máis importantes posteriores a 1945.
Nacido no seo dunha familia de emigrantes franceses, a súa infancia
e gran parte da súa xuventude transcorreron en Alxeria. Intelixente
e disciplinado, empezou estudos de filosofía na Universidade de
Alxer, pero non puido concluílos debido a que enfermou de
tuberculose. Entón formou unha compañía de teatro de afeccionados
que representaba obras clásicas ante un auditorio formado por
traballadores. Tamén traballou como xornalista e viaxou por Europa.
A súa obra literaria caracterízase por un estilo vigoroso e
conciso, reflicte a filosofía do absurdo, a sensación de alienación
e desencanto xunto á afirmación das calidades positivas da
dignidade e a fraternidade humana. Empezou a ser coñecido en 1942,
cando se publicaron a súa novela curta O
estranxeiro,
ambientada en Alxeria, e o ensaio O
mito de Sísifo,
obras que se complementan e que reflicten a influencia que sobre el
tivo o existencialismo. A súa novela A
peste (1947)
supón certo cambio no seu pensamento: a idea da solidariedade e a
capacidade de resistencia humana fronte á traxedia de vivir imponse
á noción do absurdo. A
peste é
á vez unha obra realista e alegórica, unha reconstrución mítica
dos sentimentos do home europeo da posguerra, dos seus terrores máis
angustiosos. Entre as súas obras posteriores encóntranse A
caída, O home rebelde,
a obra de teatro Estado
de sitio e
o conxunto de relatos O
exilio e o reino.
En 1957 obtivo o Premio Nobel de Literatura por "o
conxunto dunha obra que pon de relevo os problemas que se formulan na
conciencia dos homes de hoxe".
Vía Literatura+1
Vía Literatura+1
percorrido fotográfico pola vida do autor
